การพัฒนาตนเอง

การพัฒนาตนเอง

วันนี้พูดถึงเรื่อง ความตรงต่อเวลานะครับ
ผู้ที่ทำอะไรตรงต่อเวลา ผู้ที่มาติดต่อก็ชื่นชม และไม่เสียเวลารอคอย แสดงอุปนิสัยที่ดี และความมีมารยาท แสดงถึงความมีกำลังใจและความเคร่งครัดต่อระเบียบ
ไม่ต้องบอกนะครับว่าความตรงต่อเวลาหมายถึงอะไร งั้นผมจะพูดถึงประเภท ของการตรงต่อเวลา
1.ตรงต่อเวลาเข้าทำงาน และเลิกทำงาน
2.ตรงต่อเวลาเมื่อมีการนัดหมาย
3.ตรงต่อเวลาตามแผนงานที่กำหนดไว้ล่วงหน้า
4.ตรงต่อเวลาที่ตั้งใจสำหรับตัวเอง

การตรงต่อเวลาเป็นการแสดงถึงวินัย การบังคับตัวเอง ความไม่ประมาณและเฉื่อยชา
การตรงต่อเวลายังแสดงถึงอารยธรรมที่เจริญแล้ว

เหตุที่ทำให้เป็นคนไม่ตรงต่อเวลา มัดังนี้
1.ชอบผัดเวลา การทำเช่นนี้บ่อย จะทำให้เสียนิสัยและทำให้เกียจค้านแล้วก็ทำอะไรล่าช้า ไม่ทัน การในที่สุด
2.ไม่เตรียมตัวให้พร้อม เฉื่อยชา
3.ประมาท เห็นว่ายังมีเวลาเหลือ ก็มัวทำอะไรจับจดอยู่
4.นิสัยที่ไม่เคารพต่อระเบียบหรือไม่เกรงใจคนอื่น ไม่แคร์ว่าคนอื่นจะต้องคอยเราอย่างไร

ส่วนการฝึกให้เป็นคนตรงต่อเวลาก็คือ
1.ทำอะไรต้องกระตือรือร้น ทำทันทีไม่ผัดเวลา
2.เตรียมตัวให้พร้อมอยู่เสมอ
3.ความไม่ประมาทไม่ทำอะไรจับจด
4.ฝึกเคารพกฏระเบียบและหัดเกรงใจผู้อื่น

ต่ออีกหัวข้อ นะครับ ความเป็นผู้มีความขยันขันแข็ง
คนที่มีนิสัยขยันขันแข็งย่อยจะเป็นที่รักของเพื่อนร่วมงาน ผู้บังคับบัญชา และต่อผู้พบเห็น
ผมขอยกแนวทางนะครับ ไว้เป็นอุบายในการเปลี่ยนนิสัยจากความเกียจคร้าน เป็นคนขยันนะครับ
1.อย่าทำงานหักโหมหรือใจร้อน
2.ปลูกความรักและความสนใจในงาน
3.อย่าย่อท้อต่ออุปสรรค
4.ทำทีละก้าวแต่สม่ำเสมอ
5.รู้จักบังคับใจตนเอง ไม่ปล่อยตัวตามสบาย
6.อย่าเป็นคนโลเล
7.เป็นคนรู้จักคุณค่าของเวลา ใช้เวลาให้เป็นประโยชน์
8.อย่าวิตกกังวลในเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ
9.มีสมาธิในการทำงาน
10.ฝึกเป็นคนที่มีนิสัย ชอบทำเดี๋ยวนี้
11.มีขวัญและกำลังใจในการทำงาน
12.ฝึกให้เป็นคนมีความกระตือรือร้น

ขอยกหลักศาสนามาพูดหน่อยนะครับ นั้น คือ อิทธิบาท 4 ยึดเป็นแนวทางได้นะครับ
1.ฉันทะ มีความรักในงาน
2.วิริยะ มีความเพียร
3.จิตตะ เอาใจใส่ในงาน
4.วิมังสา ไตร่ตรอง ใคร่ครวญในผลงาน

คนไทยเรานี้มีทัศนะคติที่ผิด ๆ บางประการอยู่นั้นก็คือ '' การนั่งกินนอนกิน โดยไม่ต้องทำงาน ถือว่าเป็นผู้มีบุญกุศล '' แท้จริงแล้วคนที่นั่งกิน นอนกิน นั้นเป็นผู้กินบุญเก่า ถ้าบุญเก่าหมด
แล้วเขาจะตกอยู่ในฐานะที่ลำบากมากที่เดียวเพราะเขาไม่ทำงาน และทำอะไรไม่เป็น

ความเข้าใจผิดอีกเรื่องก็คือ '' ความสันโดษ '' ท่านไม่ได้สอนว่าความสันโดษ คือ ความเกียจ
คร้าน แต่สอนว่าให้เราพอใจในสิ่งที่เรามี เราหามาได้ โดยสุจริต ฉะนั้น เราจึงต้องทำงานหาราย
ได้เพื่อที่เราจะได้มีกินมีใช้ ไม่ต้องเดือดร้อน หรือไปเบียดเบียนผู้อืน

ลองอ่านดูนะครับ คิดว่าน่าจะเป็นประโยชน์กับทุก ๆ คน ลองเอาไปปรับใช้นะครับ
***ข้อมูลจาก หนังสือเรื่องการพัฒนาตนเอง ผู้เขียน คุณ สมิต อาชวนิจกุล ***